To może od początku – krótki rys historyczny.
Aż do 31 grudnia 2017 roku grunty oddane w użytkowanie wieczyste:
- były traktowane jako środki trwałe w j.s.t (środek trwały), albo:
- były traktowane jako długoterminowe niefinansowe inwestycje (nieruchomość inwestycyjna), albo:
- były ujmowane w ewidencji pozabilansowej (brak przesłanek z definicji środka trwałego).
Tak, tak. To nie żart. Tak to wyglądało w praktyce. Aż 3 modele podejścia do gruntów oddanych w użytkowanie wieczyste.
Od 1 stycznia 2018 roku do wzoru bilansu jednostki budżetowej lub zakładu budżetowego wprowadzono nową pozycję pod tytułem „Grunty stanowiące własność jednostki samorządu terytorialnego, przekazane w użytkowanie wieczyste innym podmiotom”
Jako, że ”BILANS JEDNOSTKI BUDŻETOWEJ LUB SAMORZĄDOWEGO ZAKŁADU BUDŻETOWEGO” jest elementem szczególnych zasad rachunkowości, to grunty oddane w użytkowanie wieczyste – tylko te, które są własnością j.s.t. – muszą być traktowane jako środki trwałe.
Czyli każda jednostka samorządu terytorialnego powinna dokonać zapisu księgowego – Wn 011 oraz Ma 800. Ewidencja szczegółowa prowadzona do konta 011 powinna umożliwić ustalenie wartości gruntów stanowiących własność jednostki samorządu terytorialnego, przekazanych w użytkowanie wieczyste.
Co do wyceny, to powinno się zastosować tak zwany koszt historyczny co nie oznacza, że taki model jest całkowicie poprawny.
De lege ferenda należałoby szczegółowe zasady wyceny gruntów oddanych w użytkowanie wieczyste wprowadzić raczej w ramach rozporządzenia w sprawie szczególnych zasad rachunkowości, a nie w drodze stanowiska Komitetu Standardów Rachunkowości.
A co proponuje nam Komitet Standardów Rachunkowości? O tym w kolejnym artykule.